De Playstation Vita is de beste handheldgamecomputer ooit gemaakt. En waarschijnlijk ook de laatste van zijn soort. 

Arjan Terpstra

‘Wil je met mij spelen alsjeblieft?’ In mijn handen ligt de Playstation Vita van Sony, klaar om getest te worden. De nieuwe handheld-console smeekt een beetje, trekt aan mijn mouw als een jongetje van tien. ‘Weet je, ik heb het nieuwste Uncharted-spel klaarstaan! Start hem maar, en dan laat ik je zien hoe goed de besturing werkt. Je kunt kiezen uit traditionele besturing met knoppen en twee besturingspookjes, of gebruik maken van de ingebouwde gyroscoop voor bewegingsregistratie, en twee touchscreens: eentje aan de voorzijde, en eentje aan de achterkant!’ Ehm, okee. Ja, mooi, die touchscreens. Een vijf inch groot OLED-scherm aan de voorzijde, niet? Geweldige beeldkwaliteit, Vita, daar zul je zeker wel trots op zijn. Sony’s oogappel gloeit er een beetje van. ‘Ja. Beter dan van de concurrentie, toch, van Nintendo? En véél beter ook dan een iPad toch? Tóch?’

Opmars

Ik geef het sociaal gewenste antwoord – ‘Ja hoor, prachtig!’ – maar denk ondertussen: dat ligt gevoelig, dat van die iPad. De markt voor wat ‘mobiel gamen’ heet, was decennialang het domein van een handjevol handheld-bouwers. Nintendo voorop, met zijn Gameboy en DS-computers, en Sony ook steeds meer, met de Playstation Portableserie. Jarenlang verdeelden zij de markt, tot de opmars van smartphones en tablets roet in het eten gooide. ‘Mobiel gamen’ is steeds meer het terrein van de tablets en telefoons van deze wereld, en steeds minder van, in industriejargon, de ‘dedicated handhelds’ als Nintendo’s 3DS en DSi, en Sony’s PSP, PSP Go en PS Vita. Playstation Maar dat zeggen we maar niet tegen ons nieuwe vriendje. Gelukkig merkt hij niet op dat ik in gedachten ben, hij zoekt net even naar een kleine software-update. ‘Hee, wil je ook WipeOut doen, het racespel? Je kunt tegen je vrienden spelen, ook als die thuis achter een Playstation3 zitten! Racen vanaf twee verschillende soorten computers! Dat kon voorheen nooit!’ Ehm, nee, daar moet ik je gelijk in geven, Vita. Dat kon inderdaad nooit. ‘En het wordt nog mooier, omdat je met twee Vita’s straks met je vrienden kunt chatten, ongeacht het spel dat zij spelen! Een cross-game chatfunctie!’ Nou Vita, dat lijkt me… ‘…Te gek toch! Sowieso kunnen je vrienden op allerlei manieren zien wat je doet. Bijvoorbeeld met ‘Near’, een soort zoekprogramma dat andere Vita-gebruikers in je directe omgeving in kaart brengt. Kun je in de trein zoeken naar een andere passagier die tegen jou wil spelen.’ Langzaam draait het gesprek van gaming naar sociale media. En nu wordt Vita lyrisch. ‘Je kunt gewoon Facebooken enzo, en je mail checken en er zit Google Maps op. Gewoon hop, het internet op, met zo’n touchscreen-toetsenbordje voor je mails en WhatsApps, net als bij, uhhm…’

Je bedoelt: net als op de iPad?

Niet eerlijk

Oeps. Vita laat de schouderbumpertjes zakken en trekt een pruillip. Het zit hem duidelijk dwars dat mensen een tablet of telefoon kiezen om in de trein mee te gamen. ‘Ik vind het niet eerlijk’, zegt hij. ‘Ik zit tot de nok vol met Wifi, bluetooth en 3G-mogelijkheden, mijn interconnectiviteit is ongekend. En in de PlayStation Store zitten veel meer goede games dan in de App-store. Échte games, die normaal alleen op grote consoles draaien maar die nu voor handheld geschikt zijn gemaakt. De hele catalogus aan Playstation Portablespellen is beschikbaar. En als je een spel opslaat op je PS3 thuis, kun je er in de trein mee verder op je Vita, en andersom. Ik ben hartstikke leuk! En tóch wil iedereen een iPad!’

Kom Vita, niet huilen nu. Ik vind je een buitengewoon goede spelcomputer, op dit handheld-formaat de beste die ooit gemaakt is. Jij bent toch ook hartstikke leuk? Vooruit, je bent een paar jaar te laat geboren, maar daar kun jij toch niets aan doen? Hé, weet je wat we doen, om het goed te maken? Mag ik alsjeblieft nog een potje Uncharted spelen? En eventjes bij jou op Facebook?

Dit artikel verscheen op 20 februari 2012 in Dagblad De Pers